دوره 36، شماره 3 - ( پاییز 1402 )                   دوره36 شماره 3 صفحات 118-89 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه اقتصاد، دانشکده مدیریت، اقتصاد و حسابداری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران ، moallemi_m@pnu.ac.ir
2- گروه اقتصاد، دانشکده مدیریت، اقتصاد و حسابداری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
چکیده:   (449 مشاهده)
هدف: پژوهش حاضر به دنبال مقایسه اثرات ناشی از دسترسی به اینترنت بر نرخ بیکاری در دو دوره زمانی قبل از بحران همهگیری و بعد از آن است.
طرح پژوهش/ روش‏‌شناسی/ رویکرد: روش پژوهش از نوع تحلیل علّی است. با تخمین دو مدل رگرسیونی به روش داده‌های تابلویی برای دوره همه‌گیری کرونا و سال‌های پیش از آن، به مقایسه تاثیر شاخص دسترسی به اینترنت در این دو دوره زمانی بر نرخ بیکاری در کشورهای اتحادیه اروپا و منا پرداخته شده است.
یافته­‌ها: افزایش 10 درصدی در سطح دسترسی کاربران به اینترنت در شرایط همه‌گیری کووید 19 به کاهش ۰/۱ درصدی و در دوره قبل از کرونا تنها به کاهش ۰/۰۴ درصدی در نرخ بیکاری منجر شده است.
ارزش/ اصالت پژوهش: سهم پژوهش حاضر بررسی تاثیر دسترسی به اینترنت بر نرخ بیکاری از جنبه فراهم‎‎سازی شرایط دورکاری در قرنطینه‌های عمومی ناشی از همه‏‌گیری کرونا است.
پیشنهادهای اجرایی/ پژوهشی: برای مدیریت بهتر بحران‌های همه‌گیری در آینده، سیاستگذاران حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات نباید از درجه اهمیت تاثیر دسترسی به اینترنت بر نرخ بیکاری غافل بمانند. در این راستا دسترسپذیری به اینترنت، مدیریت نحوۀ حمایت از بنگاه‌ها، تقویت توان صادراتی و گسترش خدمات دولت الکترونیک به عنوان راهکارهای اجرایی پیشنهاد گردید.
متن کامل [PDF 1441 kb]   (194 دریافت)    
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: توسعه نظام‌های کلان
دریافت: 1402/6/15 | پذیرش: 1402/8/27 | انتشار الکترونیک: 1402/11/1

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution 4.0 International License قابل بازنشر است.